آبگوشت به یکی از آبگوشت های سنتی استان قم است. البته قم دارای انواع مختلفی از آبگوشت هاست که به ترتیب به آموزش آنها می پردازیم.آبگوشت از غذاهایی است که برای این که طعم بهتری داشته باشد باید زمان پختش را طولانی‌تر کرد. هر چه حرارت ملایم‌تر و زمان پخت بیشتر باشد، آبگوشت خوشمزه‌تر خواهد بود. میوهٔ بـِه یا بهی دارای گوشت خشک و کرکی است که طعمی ترش و تقریباً گس دارد. با این حال وقتی به پخته می‌شود بو و طعمی بسیار خوش دارد. برای کمپوت مناسب است و بصورت مربا و مارمالاد نیز کاربردی عالی دارد.به سرشار از ویتامین‌های آ و ب، و املاح آهکی و تانن است. به دارای پروتید، گلوسید، لیپید و آب است. صد گرم آن تولید ۱۱۲ کالری انرژی می‌کند. به مقوی قلب، معده و اعصاب است، و دمنوش آن آرامبخش است. درخت به را به ترکی آذربایجانی( هیوا) در رامیان و کتول(شغال)، در لاهیجان و دلیجان و رودسر (توچ) و در رامسر و شهسوار (سنگه) می‌نامند. درخت به، در خاک‌های خشک و خیلی آهکی خوب نمی‌روید و نیازمند به خاک ژرف است.این میوه مقوی معده و متوقف کننده اسهال‌های ساده و خونی است. در ورم حاد در روده‌ها، خونریزی‌های قاعدگی و بواسیری، اثر بسیار مؤثری دارد. درضمن در تقویت اعمال دستگاه گوارش، مخاط و سرفه کاملاً مؤثر است. دم کرده برگ‌های به برای تسکین سرفه شهرت فراوان دارد.میوه به دارای مقدار زیادی فیبر غذایی، پتاسیم ، قند و ویتامین C می باشد. این میوه فاقد چربی است.به طور کلی، یک عدد میوه به با وزن ۹۲ گرم، دارای ۵۲ کیلوکالری، ۰/۳۷ گرم پروتئین، ۰/۰۹ گرم چربی ، ۱۴/۰۸ گرم کربوهیدرات ، ۱/۷ گرم فیبر و ۰ میلی گرم کلسترول می باشد. بیشترین املاح موجود در به، پتاسیم و فسفر و کمترین آنها روی است. بیشترین ویتامین ها در به، ویتامین C و بعد از آن ویتامین A می باشد.در برخی نقاط جهان دانه های به را خشک می کنند و به همراه مقدار کمی آب می پزند که به عنوان داروی سرفه کاربرد دارد.با میوه به علاوه بر مربا، می توانید آبگوشت و خورشت به را که در قسمت های قبل توضیح داده ایم تهیه کنید.
