بورک نوعی نان محلی سیستانی است که در پخت آن از اسفناج یا سبزی های محلی مانندسوزی که به صورت خودرو در منطقه سیستان در فصلی که گندم رشد میکند در کنار آن خود را نشان میدهد استفاده می شود و در سفره افطار مردمان این منطقه جایگاه ویژه ای دارد.
سوزی چیست ؟
این گیاه که با عنوان شاهی وحشی نیز مشهور است که به عنوان علف هرز در مزارع گندم و جو وسایر محصولات پائیزه می روید سیکل زندگی آن مشابه گندم پائیزه می باشد چنانچه گندم و جو در آبان ماه کشت گردد همزمان با رویش گندم بذر سوزی نیز رویش نموده وتا اواسط دیماه به مرحله ۸ الی ۱۰ برگی میرسد وقابل برداشت می باشد .در این زمان مردم به مزارع رفته و بوته سوزی را با دست از ریشه در می آورند و اگر زمین سفت باشد از چا قو یا اره برای درآوردن آن از خاک استفاده می کنند . پس از جمع آوری به مقدار لازم، در منزل نسبت به تمیز کردن آ ن وحذف ریشه وخاک وسایر مواد زائد اقدام میگردد .برگهای تمیز شده را با آب شستشو داده تا خاک از آن شسته شود .آب را در دیگ بزرگ (بسته به میزان سوزی)جوش آورده ودر این مرحله سوزی را داخل آن ریخته وبه مدت ۱۰ الی ۱۵ دقیقه به هم میزنند تا در اثر جوشش آب برگها کاملا پخته و نرم گردد .بعد از این مرحله مخلوط سوزی وآب را داخل صافی ریخته تا آب از برگهای پخته شده جدا شود ، برگهای پخته شده را داخل ظرفی ریخته و با دست له می کنند تا برگ ها به شکل خمیر در آید ،خمیر سوزی را با روغن مخلوط و سرخ می کنند .بعد از این مرحله خمیر آرد گندم را که آماده شد به صورت ورقه های دایره ای به قطر ۲۵ تا ۳۰سانتی متر در آورده وسپس مقداری از سوزی سرخ شده را روی آن پهن می کنند به نحوی که ضخامت لایه سوزی به یک سانتی متر برسد وحدود ۵ سانتی متر از حاشیه خمیر را بدون سوزی می گذارند که برای تا کردن آن می باشد ودر نهایت پس از تا کردن به شکل مثلث در می آید که در اصطلاح محلی به آن بورک می گویند .البته سوزی سرخ شده را با نان هم مصرف می کنند امروزه بعضی از افراد به علت عدم دسترسی به سوزی از اسفناج به جای آن استفاده می کنند که از نظر طعم و مزه به سوزی نمی رسد .در سالهای اخیر بعضی از افراد سوزی را از مزارع جمع آوری وبرای فروش به بازار عرضه می نمایند . در زمان گذشته که هنوز کلمه مثلث به فرهنگ مردم اضافه نشده بود ،به اراضی سه گوش و سایر اشیاء شبیه مثلث بورکی می گفتند .
