توضیحات
آبگوشت به و گردو یکی از آبگوشت های سنتی استان مرکزی می باشد.آبگوشت انواع مختلفی دارد و به شیوه های مختلفی تهیه می شود.هر شهر و استانی بنا به ذائقه و سنت خود نوع خاصی از آبگوشت را با مواد خاصی تهیه می کند.با نزدیک شدن به فصل پاییز و شروع فصل سرما توصیه می شود که از تهیه انواع آبگوشت های محلی غافل نشوید.گردو و به هر دو تقریبا در فصل پاییز به وفور یافت می شوند .بِه یکی از خوراکی هایست که با آمدنش می توان استفاده های فراوان از آن برد. از بِه علاوه بر مربا می توان خورش و آبگوشت نیز تهیه کرد. البته باید توجه داشته باشید طعم آبگوشتی که با استفاده از میوه به تهیه می شود با غذاهای دیگر متفاوت است و طعمی تقریبا شیرین رو به ملس دارد.اما با این حال با اضافه کردن مواد افزودنی دیگر می توانید تا حدودی طعم آن را به مزاج خود تغییر دهید.آبگوشت را با نام های دیگری همچون شوربا یا دیزی یا پیتی می توان یکی از غذاهای سنتی ایران معرفی کرد. آبگوشت به جهت زمان زیادی که برای پخت آن لازم است خاص جوامع شهری و روستایی است و میراث مدنیت گذشته است.اهمیت آبگوشت تنها به سفره خانواده‌های ایرانی خلاصه نمی‌شود بلکه این غذا از جمله خوراک‌های آیینی ایرانیان محسوب می‌شود.آبگوشت در قدیم در ظرفی به نام دیزی تهیه می شده است.دیزی ظرفی است که آبگوشت را در آن می‌پزند. هرچند با ورود انواع دیگ و قابلمه استفاده از دیزی برای پخت آبگوشت کمتر شده است، اما به هر حال هنوز هم بسیاری از افراد آبگوشت واقعی را آبگوشتی می‌دانند که در دیزی پخته شده باشد. استفاده از دیزی از آنجا برای پخت آبگوشت اهمیت دارد که با استفاده از این ظرف مواد به آرامی در مدت زمان زیاد پخته می‌شوند و به این ترتیب غذا عطر و طعم ویژه‌ای می‌یابد و به اصطلاح جا می‌افتد.از انواع دیگر آبگوشت می توان به : آبگوشت به ، آبگوشت زابلی(قاتق) ، آبگوشت بوقلمون و آبگوشت لیمو عمانی اشاره کرد.
