توضیحات
آش کارده یا آش حُره یا آش کاردین، نوعی از انواع آش‌های ایرانی است که در محدودهٔ جنوب غربی زاگرس پخته می‌شود. در طبخ این آش از گیاهی مخصوص بنام کاردین استفاده می‌شود. این آش مانند نامش در مناطق مختلف روش‌های پخت متفاوتی دارد، از روش‌های تخمیری در مناطق بختیاری تا پخت همراه گوشت در اقلید. این آش در مناطق چهارمحال و بختیاری، اصفهان و خوزستان به نام کاردین (یا کاردیم) شناخته می‌شود و در اقلید و استان فارس به نام کارده و در منطقهٔ بهبهان و هندیجان به نام حُره مشهور است.
گیاه کاردین (به انگلیسی: Biarum bovei) یکی از گیاهان بومی منطقهٔ جنوب غرب زاگرس تا فلات فلسطین و از خانوادهٔ گل شیپوریان است در منطقهٔ بختیاری، دونوع از این گیاه می‌روید، که به نام‌های کاردین و کُهلیٍر (KOHLIYER)شناخته می‌شوند و به هردو علف خرس نیز گفته می‌شود، در استان فارس به آن کارده، در جنوب خوزستان به آن حُره گفته می‌شود. این گیاه به صورت خام برای انسان قابل مصرف نمی‌باشد.
برگ های این گیاه برگ های پهن و نوک تیز و براق است، دمبرگ هایی بلند و رگبرگ هایی مشخص دارند و قبل از رویش گل از بین می روند. گل کارده به رنگ ارغوانی تیره است در ماه سوم بهار می شکفد.
برگ کارده طبع گرم دارد، ضدعفونی کننده است و آش آن از غذاهای مناسب برای افراد سرماخورده به شمار می رود. این برگ ها بادشکن هستند، دل درد و سردرد را تسکین می دهند و با تصفیه خون نقش مهمی در پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی دارند، عوارض دیابت را درمان می کنند و خطر ابتلا به دیابت را کاهش می دهند.
قسمت قابل استفاده گیاه کارده، برگ های تند مزه آن هستند که به صورت پخته در تهیه نوعی آش استفاده می شوند. این آش در مناطق رویش کارده جزو غذاهای بسیار مرسوم می باشد و به روش های مختلفی تهیه می شود. البته باید توجه داشت که این برگ ها به صورت خام قابل استفاده نیستند و خوردن خام آنها باعث زخم شدن زبان می شود.
از انواع دیگر آش می توان به : آش سماق ، آش ماشاب ،آش گشنیز و آش عدس اشاره کرد.
